Rabarbar, często postrzegany jako owoc ze względu na jego powszechne wykorzystanie w deserach, jest botanicznie klasyfikowany jako warzywo. Ta niezwykła roślina, o wyrazistym, kwaśnym smaku, od dawna budzi zainteresowanie i zaskoczenie zarówno w kuchni, jak i w nauce.
Definicja botaniczna
Rabarbar to bylina należąca do rodziny szczawikowatych. Charakterystyczne są dla niego duże, zielone liście i grube, czerwone lub zielone łodygi. Botanicznie jest uznawany za warzywo ze względu na sposób, w jaki rośnie i rozwija się z korzenia.
Użycie kulinarne
W kulinariach rabarbar jest jednak częściej traktowany jak owoc. Jego kwaskowaty, orzeźwiający smak doskonale komponuje się w deserach, ciastach i konfiturach. Warto jednak pamiętać, że liście rabarbaru są trujące i nie nadają się do spożycia.
Przepisy prawne i klasyfikacje
Interesujący jest fakt, że w Stanach Zjednoczonych, rabarbar jest klasyfikowany jako owoc dla celów regulacji handlowych. Decyzja ta została podjęta w latach 40. XX wieku w celu obniżenia taryf celnych na jego import.
Historia i pochodzenie
Rabarbar ma bogatą historię, początkowo był używany głównie do celów leczniczych w Azji, zanim trafił do Europy i Ameryki. Jego popularność jako składnika deserów wzrosła w XIX wieku.
Porównanie z innymi produktami
W porównaniu do innych owoców i warzyw, rabarbar wyróżnia się nie tylko smakiem, ale i zawartością składników odżywczych. Jest źródłem witaminy K, wapnia, a także błonnika.
Podsumowując, rabarbar to warzywo o owocowym charakterze, którego wyjątkowość i wszechstronność sprawiają, że jest on cenionym składnikiem w wielu kuchniach świata. Jego unikalny smak i zastosowanie sprawiają, że jest on wyjątkowym dodatkiem do wielu potraw, szczególnie deserów.
