Według obliczeń dokonanych przez specjalistów z dziedziny agrobiznesu, na plantacje selera przeznaczone jest 5 tys. hektarów wszystkich pól uprawnych. 80% otrzymanych plonów selera funkcjonuje na rynku w postaci świeżej i nieprzetworzonej, pozostałe 20% trafia do fabryk przetwórstwa żywności. Seler korzeniowy jest niezwykle popularnym warzywem pod naszą szerokością geograficzną. Znajduje miejsce zarówno w tradycyjnych, polskich zupach, jak i w sałatkach. Jest nośnikiem wielu cennych witamin, błonnika i soli mineralnych. Jak sadzić seler, by móc cieszyć się zdrowymi okazami tych warzyw o charakterystycznej twardości i bogatej strukturze?
Jak sadzić seler?
Oto najważniejsze tajemnice, jak sadzić seler, żeby był duży. Gatunek korzeniowy sadzi się z rozsady i jest to jedyny sposób na to, aby otrzymać tę formę rośliny. Zabierając się za sadzenie selera, należy uzbroić się w cierpliwość, przygotowanie rozsady zabiera dużo czasu, może to trwać nawet dwa miesiące. Rozsadę przygotowuje się z niezwykłą dbałością o szczegóły, aby wszystkie prace w należyty sposób zaprocentowały owocną uprawą. Seler jako roślina uprawna znakomicie odnajdzie się na glebach ilastych i gliniastych. Może rosnąć również na czarnoziemach. Ziemia przeznaczona pod uprawę selera nie powinna być zbyt ciężka. Na ziemiach zbyt ciężkich trudno jest wyhodować dorodne selery. Jesienne zbiory mogą być ubogie, jeśli dopuścimy do tego, by wyrosły boczne korzenie selera, przez które część przeznaczona do jedzenia będzie raczej małej wielkości. A przecież hodujemy seler korzeniowy po to, żeby był duży i masywny!
Jak sadzić seler, żeby był duży?
Jeśli zależy Wam na tym, żeby wiedzieć jak sadzić seler, żeby był duży, musicie znaleźć dla niego odpowiednie stanowisko w Waszych ogrodach. Powinniśmy się wystrzegać sadzenia selera w miejscach, gdzie wcześniej rosły inne selery, a także pietruszka oraz cebula. Jeśli chodzi o rodzaje chorób oraz pasożytów, seler najbardziej narażony jest na różne odmiany grzybów atakujących rośliny, a także nicienie. Pasożyt, popularnie zwany niszczykiem zjadliwym może przyczynić się do zmniejszenia ilości i jakości plonu oraz pogorszenia metod przechowywania selera po zbiorze. Wskutek kontaktu rośliny z pasożytem zaczną gnić korzenie, przy braku płodozmianu może dojść do gnicia roślin już na polu, jeszcze przed zbiorami. Jak sadzić seler korzeniowy, aby natychmiast się przyjął i wzrastał bez zagrożeń? Swoje ochronne zadanie spełnią z pewnością stanowiska po roślinach zbożowych, a także ogórkach, pomidorach oraz warzywach strączkowych. Jeśli wcześniej na glebach przeznaczonych dla selerów uprawiane były rośliny z rodziny kapustnych, możemy mieć pewność, że poziom nicieni będzie tam bardzo niski.
Kiedy sadzić selera?
Pytacie, kiedy sadzić seler, by nie narażać go na przymrozki, często zdradliwe i niespodziewane przy uprawie roślin ogrodowych i plantacyjnych? Najlepszą porą na zasadzenie rozsady selera będzie połowa maja. Mamy czas przez dwa tygodnie, aby wykonać wszystkie prace zgodnie ze wskazówkami profesjonalnych ogrodników. Nie poleca się sadzić selera zbyt późno. Parą, kiedy sadzić selery do gruntu nie powinno się, jest sam początek lata, czyli czerwiec. Tak posadzona rozsada nie zdąży na dobre przyjąć się w ziemi, ponieważ korzeń spichrzowy nie ma szans w takich warunkach na prawidłowe rozwinięcie. Jeśli chodzi o to, jak sadzić seler z nasion, to dobrze jest wiedzieć, że kiełkują przy solidnej porcji światła i nawet bez przykrycia. Przydaje się od czasu do czasu zraszać je wodą, aby wilgotność została stale utrzymana. Nasiona selera najszybciej kiełkują pod niewielką warstwą piasku. Kiedy dokończymy wysiew, powinniśmy przechowywać kiełki w temperaturze 20 – 25 stopni, podczas pochmurnych dni – góra 20 stopni. Nie zaszkodzi w ciepłe dni od czasu do czasu przewietrzyć rozsady. To pobudza je do dalszego wzrostu.
Rozsady selera – jak je sadzić?
Rozsady, w których pojawią się liście, musimy odpowiednio przepikować. Dzięki temu zabiegowi możemy cieszyć się rozsadą dużo silniejszą, bardziej przystosowaną do późniejszego egzystowania w glebie, po prostu z lepszym korzeniem, które od razu po zasadzeniu wykorzystuje swoją zdolność przyczepną. Zabieg pikowania przeprowadza się w wielokomorowych skrzynkach, gdzie podłoże stanowi gleba z odpowiednio dobranych składników żywieniowych dla roślin. Produkcja rozsad selera wymaga stałego dostarczania dla nich pokarmu. Rozsady w najmniejszych doniczkach bardzo szybko pochłaniają wszelkie składniki mineralne, a wszystko dlatego, że podłoża w nich jest niewiele. Ilość dostarczanego nawozu oraz liczba zabiegów mających dostarczyć niezbędne pożywienie do komórek roślinnych są zależne od rozmiarów doniczek i stopnia zaawansowania samych roślin. Można także zainwestować w dokarmianie selerów metodami pozakorzeniowymi. Aplikuje się po prostu nawozy o bardzo małych stężeniach, średnio co dwa tygodnie. Najlepszym gatunkiem nawozu dla rozsad selera będą te, które posiadają najwięcej mikro i makroskładników. Przy produkcji rozsady selera należy być cierpliwym, najwcześniej można ją ukończyć po 7 tygodniach, najpóźniej – najczęściej po ponad 2 miesiącach.
Kiedy sadzić selery do gruntu?
Moment, kiedy sadzić selery do gruntu, należy wybrać w oparciu o potrzeby w czasie zbiorów. Jeśli jako plantatorzy będziemy zainteresowani zbiorem pęczkowym, to rozsady posadzić możemy od 20 do 30 kwietnia. Natomiast jeśli interesują nas zbiory jesienne – to powinniśmy zasadzić rozsady dopiero w drugiej połowie maja. Można to także zrobić na samym początku czerwca. Polecane rozstawy: dla zbioru pęczkowego – 25 – 30 x 15 – 20 cm, a dla zbioru korzeniowego: 30 – 50 x 20 – 30 cm.
Jak sadzić seler korzeniowy?
Seler korzeniowy doskonale rośnie na glebach odpowiednio spulchnionych. Początkowy okres wzrastania wymaga też regularnego pozbywania się chwastów z najbliższego otoczenia. Jeśli nasza uprawa selerowa przeznaczona jest na wczesny zbiór, możemy dodatkowo ochronić warzywa folią z dziurkami, albo niezwykle popularną obecnie agrowłókniną. Dzięki tym rozwiązaniom, jeśli zależy nam na czasie, możemy zacząć uprawę w glebie ogrodowej nieco wcześniej, np. w ostatnich dniach kwietnia. Nie można zapominać o regularnym podlewaniu. To podstawowy warunek przy tym, jak sadzić seler, żeby był duży. Jeśli panować będzie susza, w selerze zaczną się pojawiać nowe korzenie boczne. Jeśli w czasie upałów będziemy więc podlewać selery regularnie, to możemy liczyć na wykształcenie się pięknych, dorodnych i niezwykle kształtnych bulew. Jeśli seler rosnąć będzie szybko, a my w dodatku w każdej sytuacji nie będziemy mu żałować wody – w korzeniach mogą się pojawić ubytki bez miąższu. Nieregularne nawadnianie selera może przyczynić się do pojawienia się zgorzeli. Wierzchołki odpowiedzialne za prawidłowy wzrost w tej sytuacji zaczną obumierać.
Jak sadzić rozsadę selera?
Rozsada selera jest niezwykle delikatną odmianą rośliny, dlatego w dole ogrodowym nie może się znaleźć zbyt głęboko. Pąk wierzchołkowy, zwany także popularnie “sercem selera” nie może znaleźć się pod ziemią. Jeśli zakopiemy sadzonkę selera zbyt głęboko, możemy być pewni, że w korzeniach pojawią się niepożądane przewężenia. Gdy zdecydujemy się hodować seler na ziemi lekkiej, będziemy mogli zauważyć postępujące procesy usychania najmłodszych okazów liści. Dalszy etap to gnicie korzeni przy wierzchołku. To najbardziej charakterystyczne schorzenie dotykające tych roślin, jego powodem jest susza. Pojawia się także w momencie, gdy selerowi w czasie wzrastania brakuje zasobów wapnia. I na to znajdzie się właściwe rozwiązanie. Pomoże nam specjalny roztwór do spryskiwania, opracowany na bazie saletry wapniowej, stężenie 0,5%. Kiedy zauważymy, że brak wapnia jest znacznie bardziej zauważalny, niż nam się wydawało, możemy stworzyć intensywny roztwór z saletry i stosować dawkę 200 kg na 1 ha, biorąc pod uwagę także przestrzenie pomiędzy poszczególnymi rzędami. Jeśli prowadzimy uprawę selera z myślą o tym, aby był on potem dość długo przechowywany, to od 10 sierpnia należy zrezygnować z nawozu pogłównego. Selerowe zbiory rozpocząć możemy wtedy, gdy upłynie wskazany termin wegetacyjny. Zbyt późny zbiór selera mści się na hodowcach złą jakością surowca w czasie przechowywania.
